Jeżeli dla każdego , to ciąg sum częściowych szeregu jest niemalejący. Rzeczywiście, dla każdego możemy napisać:
(ostatnia nierówność wynika z faktu, że dla każdego ).
Przypomnijmy, że każdy ciąg liczbowy niemalejący albo jest rozbieżny do albo ma granicę właściwą. Fakt ten w zastosowaniu do ciągu implikuje, że szereg o wyrazach nieujemnych albo jest zbieżny, albo rozbieżny do
Na podstawie powyższych rozważań możemy przyjąć konwencję, że jeżeli szereg o wyrazach nieujemnych jest zbieżny, to piszemy krótko , natomiast gdy jest rozbieżny, to piszemy
W dalszym ciągu poznamy kilka twierdzeń, znanych pod wspólną nazwą kryteriów zbieżności szeregu liczbowego. Niektóre z tych kryteriów stosują się do szeregów o wyrazach nieujemnych, inne do dowolnych szeregów.
Zaczniemy od podania bez dowodu następującego faktu, który odgrywa ważną rolę przy badaniu zbieżności szeregów liczbowych.
Szereg jest zbieżny dla i rozbieżny dla
Z faktu tego będziemy w dalszym ciągu często korzystać.
Twierdzenie 1
Załóżmy, że dla każdego zachodzą nierówności:
Wówczas zachodzą następujące implikacje:
jeżeli szereg jest zbieżny, to szereg jest zbieżny;
jeżeli szereg jest rozbieżny, to szereg jest rozbieżny.
Innymi słowy, jeśli dane są dwa szeregi, których wyrazy spełniają układ nierówności podany w twierdzeniu powyżej, to ze zbieżności szeregu o większych wyrazach wynika zbieżność szeregu o mniejszych wyrazach, a z rozbieżności szeregu o mniejszych wyrazach wynika rozbieżność szeregu o większych wyrazach. Czasami zapisujemy obie implikacje w następujący sposób:
Zadanie 1
Zbadaj zbieżność szeregu
Szereg jest rozbieżny.
Dla każdego możemy napisać:
Ponieważ szereg jest rozbieżny, więc szereg jest rozbieżny.
Stąd i z kryterium porównawczego wynika, że badany szereg jest rozbieżny.
Zadanie 2
Zastosuj kryterium porównawcze do zbadania zbieżności szeregu
Szereg jest zbieżny.
Dla każdego mamy:
Ponieważ szereg jest zbieżny jako szereg geometryczny o ilorazie większym od i mniejszym od więc na mocy kryterium porównawczego również badany szereg jest zbieżny.
Twierdzenie 2
Załóżmy, że od pewnego miejsca począwszy wyrazy ciągów i są dodatnie oraz istnieje granica
która jest właściwa i dodatnia,
Wówczas szeregi i albo są oba zbieżne, albo oba rozbieżne.
Ta sama teza jest prawdziwa, gdy założymy, że wyrazy ciągów i są od pewnego miejsca począwszy ujemne.
Kryterium ilorazowe stosujemy w praktyce w taki sposób, że mając dany szereg szukamy szeregu o którym wiemy, że jest zbieżny bądź rozbieżny i podejrzewamy, że granica jest dodatnia i skończona. Najłatwiej stosować takie podejście w przypadku szeregów, których wyraz ogólny jest funkcją wymierną zmiennej ponieważ wtedy możemy za szereg przyjąć dla odpowiednio dobranego .
Przykład 1
Korzystając z kryterium ilorazowego, zbadamy zbieżność szeregu
Ogólny wyraz badanego szeregu to funkcja wymierna zmiennej przy czym stopień mianownika jest o większy od stopnia licznika.
Przyjmując teraz widzimy, że
Mamy więć
Granica okazała się skończona i dodatnia. Szereg jest zbieżny.
Stąd i z kryterium ilorazowego wnosimy, że badany szereg też jest zbieżny.
Zadanie 3
Korzystając z kryterium ilorazowego, zbadaj zbieżność szeregu
Szereg jest rozbieżny.
Przyjmij
Przyjmijmy Wyrażenie to nie jest funkcją wymierną zmiennej , jednak można nieformalnie powiedzieć, że "najwyższa potęga mianownika to ", ponieważ wyrażenie pod pierwiastkiem kwadratowym jest wielomianem stopnia , a pierwiastek kwadratowy to potęga o wykładniku . Oczywiście takie podejście jest bardziej strategią mającą na celu postawienie hipotezy na temat zbieżności, a nie formalnym rozumowaniem. Spróbujmy jednak pójść dalej tym intuicyjnym tropem. Skoro – intuicyjnie – najwyższa potęga mianownika to , a licznik jest wielomianem stopnia , więc różnica takiego intuicyjnego "stopnia" mianownika i stopnia licznika jest równa .
Przyjmijmy więc i zbadajmy granicę Mamy:
Otrzymana granica jest właściwa i jest liczbą dodatnią.
Szereg jest rozbieżny.
Zatem badany szereg też jest rozbieżny.
Zadanie 4
Zastosuj kryterium ilorazowe do zbadania zbieżności szeregu
Szereg jest zbieżny.
Przyjmij
Przyjmijmy oraz Mamy wówczas:
Zatem
Otrzymana granica jest właściwa i jest liczbą dodatnią.
Szereg jest zbieżny jako szereg geometryczny o ilorazie co do modułu mniejszym od .
Zatem badany szereg też jest zbieżny.
Twierdzenie 3
Załóżmy, że istnieje granica Wówczas szereg
jest zbieżny, jeśli ;
jest rozbieżny, jeśli (w szczególności jeśli ).
Zauważmy, że w powyższym twierdzeniu nie ma mowy o przypadku . W takim przypadku kryterium d'Alemberta nie rozstrzyga, czy szereg jest zbieżny, czy nie.
Zadanie 5
Przekonaj się, że zarówno w przypadku zbieżnego szeregu , jak w przypadku rozbieżnego szeregu .
W pierwszym przypadku mamy:
W drugim przypadku mamy:
Zadanie 6
Zastosuj kryterium d'Alemberta do zbadania zbieżności szeregu
Szereg jest rozbieżny.
Wyraz ogólny badanego szeregu to Mamy więc:
zatem
Ponieważ otrzymana granica jest liczbą większą od jeden, więc z kryterium d'Alemberta wnioskujemy, że badany szereg jest rozbieżny.
Twierdzenie 4
Załóżmy, że istnieje granica Wówczas szereg
jest zbieżny, jeśli ;
jest rozbieżny, jeśli (w szczególności jeśli ).
Podobnie, jak kryterium d'Alemberta, również kryterium Cauchy'ego nie rozstrzyga zbieżności szeregu, gdy .
Zadanie 7
Przekonaj się, zarówno w przypadku zbieżnego szeregu , jak w przypadku rozbieżnego szeregu .
W pierwszym przypadku mamy:
W drugim przypadku mamy:
Zadanie 8
Zastosuj kryterium Cauchy'ego do zbadania zbieżności szeregu
Szereg jest zbieżny.
Wyraz ogólny badanego szeregu to Mamy więc:
zatem
Otrzymana granica jest liczbą mniejszą od Stąd i z kryterium Cauchy'ego wnioskujemy, że badany szereg jest zbieżny.
Twierdzenie 5
[Twierdzenie Leibniza o szeregu naprzemiennym]. Załóżmy, że jest ciągiem, spełniającym dla wszystkich począwszy od pewnego następujące warunki:
(a więc ciąg jest nierosnący)
Wówczas szereg naprzemienny:
jest zbieżny. Jeżeli i oznaczają odpowiednio sumę częściową i sumę tego szeregu, to dla każdego zachodzi nierówność:
Przykład 2
Jak pamiętamy, szereg jest rozbieżny. Z powyższego twierdzenia wynika natomiast, że szereg:
jest zbieżny.
Zadanie 9
Oszacuj sumę szeregu z dokładnością
Na podstawie drugiej części tezy twierdzenia Leibniza możemy napisać:
zatem suma częściowa, która przybliża wartość sumy z dokładnością to
Zadanie 10
Zastosuj twierdzenie Leibniza do wykazania, że szereg jest zbieżny.
Rozważmy ciąg o wyrazie ogólnym Wystarczy sprawdzić, że ciąg ten spełnia założenia twierdzenia Leibniza.
Wykażemy najpierw, że ciąg jest malejący od pewnego miejsca.
Możemy w tym celu wykorzystać fakt, że kolejne wyrazy ciągu to wartości funkcji dla .
Pochodna funkcji jest równa .
Pochodna ta jest ujemna wtedy i tylko wtedy, gdy czyli skąd otrzymujemy
Zatem funkcja jest malejąca w przedziale
Ponieważ więc wynika stąd, że ciąg jest malejący dla
Iloraz jest wyrażeniem nieoznaczonym typu gdy dąży do
Zatem na podstawie reguły de l'Hospitala mamy:
Ponieważ więc również (wynika to z samej definicji granicy funkcji w ).
W ten sposób udowodniliśmy, że ciąg jest dla malejący i że jego granicą jest
Stąd i z twierdzenia Leibniza wynika, że szereg jest zbieżny.
Szereg jest rozbieżny (jako szereg dla ), natomiast szereg jako szereg naprzemienny.
Szereg jest zbieżny (jako szereg dla ). Szereg również jest zbieżny jako szereg naprzemienny. Okazuje się, że w tym ostatnim przypadku zbieżność szeregu wynika nie tylko z twierdzenia Leibniza, ale z ogólniejszego twierdzenia wiążącego zbieżność szeregu ze zbieżnością szeregu wartości bezwzględnych wyrazów szeregu.
Twierdzenie 6
Jeżeli szereg jest zbieżny, to szereg jest zbieżny.
Definicja 1
Jeżeli szereg jest zbieżny, to mówimy, że szereg jest bezwzględnie zbieżny.
Tak więc ostatnie twierdzenie możemy przeformułować, mówiąc, że szereg bezwzględnie zbieżny jest zbieżny.
Przykład szeregu pokazuje, że szereg zbieżny nie musi być bezwzględnie zbieżny (rzeczywiście, szereg jest rozbieżny).
Definicja 2
Szereg zbieżny, który nie jest bezwzględnie zbieżny, nazywamy warunkowo zbieżnym.
Zadanie 11
Zbadaj zbieżność bezwzględną i zbieżność szeregu
Zbadamy najpierw zbieżność bezwzględną naszego szeregu, a więc zbieżność szeregu
Zastosujmy kryterium całkowe zbieżności szeregów. Podstawiając w całce otrzymujemy:
Wynika stąd, że
Z rozbieżności całki wynika rozbieżność szeregu
Zatem badany szereg nie jest zbieżny bezwzględnie.
Aby zbadać zbieżność warunkową szeregu zauważmy najpierw, że .
Ponadto ciąg jest malejący, ponieważ każdy z dwóch czynników w mianowniku jest wyrazem ciągu rosnącego o wyrazach dodatnich.
Z twierdzenia Leibniza wynika, że szereg jest zbieżny. Ponieważ wcześniej stwierdziliśmy, że nie jest on zbieżny bezwzględnie, więc powiemy, że jest on zbieżny warunkowo.
Zadanie 12
Zbadaj zbieżność bezwzględną i warunkową szeregu w zależności od
Zastosuj kryterium Cauchy'ego lub kryterium d'Alemberta.
Szereg jest zbieżny bezwzględnie dla warunkowo dla rozbieżny poza tym.
Niech
Mamy
Ostatnia granica jest równa zeru dla oraz dla każdego
Wynika stąd, że dla każdego szereg jest zbieżny, zatem badany szereg jest zbieżny i to bezwzględnie (kryterium d'Alemberta dla szeregu jest identyczne, co dla badanego szeregu).
Dla szereg jest rozbieżny – wynika to znowu z zastosowanego właśnie kryterium d'Alemberta.
Dla otrzymujemy szereg o którym wiemy, że jest rozbieżny.
Dla otrzymujemy szereg o którym wiemy, że jest zbieżny na podstawie twierdzenia Leibnitza.
Podsumowując: szereg jest zbieżny bezwzględnie dla warunkowo dla rozbieżny poza tym.
Szereg będący przedmiotem ostatniego ćwiczenia jest przykładem tzw. szeregu potęgowego. W następnej części przyjrzymy się dokładniej takim szeregom.