Kryteria zbieżności szeregów. Zbieżność bezwzględna i warunkowa

Szeregi o wyrazach nieujemnych

Jeżeli a n 0 dla każdego n N , to ciąg ( S n ) sum częściowych szeregu n = 1 a n jest niemalejący. Rzeczywiście, dla każdego n N możemy napisać:

S n + 1 = S n + a n + 1 S n

(ostatnia nierówność wynika z faktu, że a n 0 dla każdego n N ).

Przypomnijmy, że każdy ciąg liczbowy niemalejący albo jest rozbieżny do + , albo ma granicę właściwą. Fakt ten w zastosowaniu do ciągu ( S n ) implikuje, że szereg o wyrazach nieujemnych albo jest zbieżny, albo rozbieżny do + .

Na podstawie powyższych rozważań możemy przyjąć konwencję, że jeżeli szereg n = 1 a n o wyrazach nieujemnych jest zbieżny, to piszemy krótko n = 1 a n < , natomiast gdy jest rozbieżny, to piszemy n = 1 a n = .

W dalszym ciągu poznamy kilka twierdzeń, znanych pod wspólną nazwą kryteriów zbieżności szeregu liczbowego. Niektóre z tych kryteriów stosują się do szeregów o wyrazach nieujemnych, inne do dowolnych szeregów.

Zaczniemy od podania bez dowodu następującego faktu, który odgrywa ważną rolę przy badaniu zbieżności szeregów liczbowych.

Szereg n = 1 1 n p jest zbieżny dla p > 1 i rozbieżny dla 0 < p 1.

Z faktu tego będziemy w dalszym ciągu często korzystać.

Kryterium porównawcze

Twierdzenie 1

Załóżmy, że dla każdego n N zachodzą nierówności:

0 a n b n

Wówczas zachodzą następujące implikacje:

jeżeli szereg n = 1 b n jest zbieżny, to szereg n = 1 a n jest zbieżny;

jeżeli szereg n = 1 a n jest rozbieżny, to szereg n = 1 b n jest rozbieżny.

Innymi słowy, jeśli dane są dwa szeregi, których wyrazy spełniają układ nierówności podany w twierdzeniu powyżej, to ze zbieżności szeregu o większych wyrazach wynika zbieżność szeregu o mniejszych wyrazach, a z rozbieżności szeregu o mniejszych wyrazach wynika rozbieżność szeregu o większych wyrazach. Czasami zapisujemy obie implikacje w następujący sposób:

n = 1 b n < n = 1 a n <

n = 1 a n = n = 1 b n =

Zadanie 1

Zbadaj zbieżność szeregu n = 1 n 2 + 1 2 n 3 + 1 .

Szereg jest rozbieżny.


Dla każdego n 1 możemy napisać:

n 2 + 1 2 n 3 + 1 n 2 2 n 3 + 1 n 2 2 n 3 + n 3 = 1 3 1 n

Ponieważ szereg n = 1 1 n jest rozbieżny, więc szereg n = 1 1 3 1 n jest rozbieżny.

Stąd i z kryterium porównawczego wynika, że badany szereg jest rozbieżny.

Zadanie 2

Zastosuj kryterium porównawcze do zbadania zbieżności szeregu n = 1 2 n + 1 3 n 1 .

Szereg jest zbieżny.


Dla każdego n N mamy:

2 n + 1 3 n 1 2 n + 2 n 3 n 1 2 n + 2 n 3 n = 2 2 n 3 n = 2 ( 2 3 ) n

Ponieważ szereg n = 1 ( 2 3 ) n jest zbieżny jako szereg geometryczny o ilorazie większym od 1 i mniejszym od 1 , więc na mocy kryterium porównawczego również badany szereg jest zbieżny.

Kryterium ilorazowe

Twierdzenie 2

Załóżmy, że od pewnego miejsca począwszy wyrazy ciągów ( a n ) i ( b n ) są dodatnie oraz istnieje granica

k = lim n a n b n

która jest właściwa i dodatnia, 0 < k < .

Wówczas szeregi n = 1 a n i n = 1 b n albo są oba zbieżne, albo oba rozbieżne.

Ta sama teza jest prawdziwa, gdy założymy, że wyrazy ciągów ( a n ) i ( b n ) są od pewnego miejsca począwszy ujemne.

Kryterium ilorazowe stosujemy w praktyce w taki sposób, że mając dany szereg n = 1 a n , szukamy szeregu n = 1 b n , o którym wiemy, że jest zbieżny bądź rozbieżny i podejrzewamy, że granica lim n a n b n jest dodatnia i skończona. Najłatwiej stosować takie podejście w przypadku szeregów, których wyraz ogólny jest funkcją wymierną zmiennej n , ponieważ wtedy możemy za szereg n = 1 b n przyjąć n = 1 1 n p dla odpowiednio dobranego p > 0 .

Przykład 1

Korzystając z kryterium ilorazowego, zbadamy zbieżność szeregu n = 1 3 n 3 + n 2 2 n 5 n + 4 .


Ogólny wyraz a n = 3 n 3 + n 2 2 n 5 n + 4 badanego szeregu to funkcja wymierna zmiennej n , przy czym stopień mianownika jest o 2 większy od stopnia licznika.

Przyjmując teraz b n = 1 n 2 , widzimy, że

a n b n = 3 n 3 + n 2 2 n 5 n + 4 1 n 2 = 3 n 3 + n 2 2 n 5 n + 4 n 2 = 3 n 5 + n 3 2 n 2 2 n 5 n + 4

Mamy więć lim n a n b n = lim n 3 n 5 + n 3 2 n 2 2 n 5 n + 4 =

lim n n 5 ( 3 + 1 n 2 2 n 3 ) n 5 ( 2 1 n 4 + 4 n 5 ) =

lim n 3 + 1 n 2 2 n 3 2 1 n 4 + 4 n 5 = 3 2

Granica lim n a n b n okazała się skończona i dodatnia. Szereg n = 1 1 n 2 jest zbieżny.

Stąd i z kryterium ilorazowego wnosimy, że badany szereg n = 1 3 n 3 + n 2 2 n 5 n + 4 też jest zbieżny.

Zadanie 3

Korzystając z kryterium ilorazowego, zbadaj zbieżność szeregu n = 1 n + 1 2 n 4 + 1 .

Szereg jest rozbieżny.

Przyjmij b n = 1 n .


Przyjmijmy a n = n + 1 2 n 4 + 1 . Wyrażenie to nie jest funkcją wymierną zmiennej n , jednak można nieformalnie powiedzieć, że "najwyższa potęga mianownika to 2 ", ponieważ wyrażenie pod pierwiastkiem kwadratowym jest wielomianem stopnia 4 , a pierwiastek kwadratowy to potęga o wykładniku 1 2 . Oczywiście takie podejście jest bardziej strategią mającą na celu postawienie hipotezy na temat zbieżności, a nie formalnym rozumowaniem. Spróbujmy jednak pójść dalej tym intuicyjnym tropem. Skoro – intuicyjnie – najwyższa potęga mianownika to 2 , a licznik jest wielomianem stopnia 1 , więc różnica takiego intuicyjnego "stopnia" mianownika i stopnia licznika jest równa 1 .

Przyjmijmy więc b n = 1 n i zbadajmy granicę lim n a n b n . Mamy:

lim n a n b n = lim n n + 1 2 n 4 + 1 1 n = lim n n 2 + n 2 n 4 + 1 =

lim n n 2 + n n 4 ( 2 + 1 n 4 ) = lim n n 2 ( 1 + 1 n ) n 2 2 + 1 n 4 =

lim n 1 + 1 n 2 + 1 n 4 = 1 2

Otrzymana granica jest właściwa i jest liczbą dodatnią.

Szereg n = 1 1 n jest rozbieżny.

Zatem badany szereg też jest rozbieżny.

Zadanie 4

Zastosuj kryterium ilorazowe do zbadania zbieżności szeregu n = 1 3 n + 4 n 2 n + 5 n .

Szereg jest zbieżny.

Przyjmij b n = ( 4 5 ) n .


Przyjmijmy a n = 3 n + 4 n 2 n + 5 n oraz b n = ( 4 5 ) n . Mamy wówczas:

a n b n = 3 n + 4 n 2 n + 5 n ( 4 5 ) n = 4 n ( 3 n 4 n + 1 ) 5 n ( 2 n 5 n + 1 ) ( 4 5 ) n =

3 n 4 n + 1 2 n 5 n + 1 = ( 3 4 ) n + 1 ( 2 5 ) n + 1

Zatem lim n a n b n = lim n ( 3 4 ) n + 1 ( 2 5 ) n + 1 = 1.

Otrzymana granica jest właściwa i jest liczbą dodatnią.

Szereg n = 1 ( 4 5 ) n jest zbieżny jako szereg geometryczny o ilorazie co do modułu mniejszym od 1 .

Zatem badany szereg też jest zbieżny.

Kryterium d'Alemberta

Twierdzenie 3

Załóżmy, że istnieje granica q = lim n | a n + 1 a n | . Wówczas szereg n = 1 a n :

jest zbieżny, jeśli q < 1 ;

jest rozbieżny, jeśli q > 1 (w szczególności jeśli q = ).

Zauważmy, że w powyższym twierdzeniu nie ma mowy o przypadku q = 1 . W takim przypadku kryterium d'Alemberta nie rozstrzyga, czy szereg n = 1 a n jest zbieżny, czy nie.

Zadanie 5

Przekonaj się, że lim n | a n + 1 a n | = 1 zarówno w przypadku zbieżnego szeregu n = 1 1 n 2 , jak w przypadku rozbieżnego szeregu n = 1 1 n .


W pierwszym przypadku mamy:

lim n | a n + 1 a n | = lim n 1 ( n + 1 ) 2 1 n 2 = lim n n 2 ( n + 1 ) 2 = 1.

W drugim przypadku mamy:

lim n | a n + 1 a n | = lim n 1 n + 1 1 n = lim n n n + 1 = 1.

Zadanie 6

Zastosuj kryterium d'Alemberta do zbadania zbieżności szeregu n = 1 n n n ! .

Szereg jest rozbieżny.


Wyraz ogólny badanego szeregu to a n = n n n ! . Mamy więc:

| a n + 1 a n | = ( n + 1 ) n + 1 ( n + 1 ) ! n n n ! = ( n + 1 ) n + 1 ( n + 1 ) ! n ! n n =

( n + 1 ) n ( n + 1 ) n ! ( n + 1 ) n ! n n =

( n + 1 ) n n n = ( 1 + 1 n ) n

zatem

lim n | a n + 1 a n | = lim n ( 1 + 1 n ) n = e .

Ponieważ otrzymana granica jest liczbą większą od jeden, więc z kryterium d'Alemberta wnioskujemy, że badany szereg jest rozbieżny.

Kryterium Cauchy'ego

Twierdzenie 4

Załóżmy, że istnieje granica q = lim n | a n | n . Wówczas szereg n = 1 a n :

jest zbieżny, jeśli q < 1 ;

jest rozbieżny, jeśli q > 1 (w szczególności jeśli q = ).

Podobnie, jak kryterium d'Alemberta, również kryterium Cauchy'ego nie rozstrzyga zbieżności szeregu, gdy lim n | a n | n = 1 .

Zadanie 7

Przekonaj się, lim n | a n | n = 1 zarówno w przypadku zbieżnego szeregu n = 1 1 n 2 , jak w przypadku rozbieżnego szeregu n = 1 1 n .


W pierwszym przypadku mamy:

lim n | a n | n = lim n 1 n 2 n = lim n 1 n 2 n =

1 lim n n 2 n = 1 lim n ( n n n n ) = 1 1 1 = 1.

W drugim przypadku mamy:

lim n | a n | n = lim n 1 n n = lim n 1 n n = 1 1 = 1.

Zadanie 8

Zastosuj kryterium Cauchy'ego do zbadania zbieżności szeregu n = 1 2 n n n 2 ( n + 1 ) n 2 .

Szereg jest zbieżny.


Wyraz ogólny badanego szeregu to a n = 2 n n n 2 ( n + 1 ) n 2 . Mamy więc:

| a n | n = 2 n n n 2 ( n + 1 ) n 2 n = 2 n n 2 ( n + 1 ) n 2 n =

2 n n ( n + 1 ) n = 2 ( n n + 1 ) n =

2 ( 1 + 1 n ) n

zatem lim n | a n | n = lim n 2 ( 1 + 1 n ) n = 2 e .

Otrzymana granica jest liczbą mniejszą od 1. Stąd i z kryterium Cauchy'ego wnioskujemy, że badany szereg jest zbieżny.

Szereg naprzemienny

Twierdzenie 5

[Twierdzenie Leibniza o szeregu naprzemiennym]. Załóżmy, że ( a n ) jest ciągiem, spełniającym dla wszystkich n począwszy od pewnego n 0 N następujące warunki:

  1. a n > 0

  2. a n + 1 a n (a więc ciąg jest nierosnący)

  3. lim n a n = 0

Wówczas szereg naprzemienny:

n = 1 ( 1 ) n a n = a 1 a 2 + a 3 a 4 +

jest zbieżny. Jeżeli S n i S oznaczają odpowiednio sumę częściową i sumę tego szeregu, to dla każdego n n 0 zachodzi nierówność:

| S S n | a n + 1

Przykład 2

Jak pamiętamy, szereg 1 + 1 2 + + 1 n + jest rozbieżny. Z powyższego twierdzenia wynika natomiast, że szereg:

1 1 2 + 1 3 1 4 + ( 1 ) n + 1 n +

jest zbieżny.

Zadanie 9

Oszacuj sumę S szeregu n = 1 ( 1 ) n + 1 n z dokładnością 1 10 .


Na podstawie drugiej części tezy twierdzenia Leibniza możemy napisać:

| S k = 1 9 a n | 1 10

zatem suma częściowa, która przybliża wartość sumy S z dokładnością 1 10 to S 9 = 1 1 2 + 1 3 1 4 + 1 5 1 6 + 1 7 1 8 + 1 9 .

Zadanie 10

Zastosuj twierdzenie Leibniza do wykazania, że szereg n = 1 ( 1 ) n ln n n jest zbieżny.


Rozważmy ciąg o wyrazie ogólnym a n = ln n n . Wystarczy sprawdzić, że ciąg ten spełnia założenia twierdzenia Leibniza.

Wykażemy najpierw, że ciąg ( a n ) jest malejący od pewnego miejsca.

Możemy w tym celu wykorzystać fakt, że kolejne wyrazy ciągu to wartości funkcji f ( x ) = ln x x dla x = 1 , 2 , .

Pochodna funkcji f jest równa f ( x ) = ( ln x x ) = 1 x x ln x 1 x 2 = 1 ln x x 2 .

Pochodna ta jest ujemna wtedy i tylko wtedy, gdy 1 ln x < 0 , czyli ln x > 1 , skąd otrzymujemy x e .

Zatem funkcja f jest malejąca w przedziale [ e , ) .

Ponieważ e < 3 , więc wynika stąd, że ciąg ( a n ) jest malejący dla n 3.

Iloraz ln x x jest wyrażeniem nieoznaczonym typu gdy x dąży do .

Zatem na podstawie reguły de l'Hospitala mamy:

lim x f ( x ) = lim x ln x x = ( H ) lim x ( ln x ) ( x ) = lim x 1 x 1 = 0

Ponieważ lim x ln x x = 0 , więc również lim n a n = lim n ln n n = 0 (wynika to z samej definicji granicy funkcji w ).

W ten sposób udowodniliśmy, że ciąg ( a n ) jest dla n 3 malejący i że jego granicą jest 0.

Stąd i z twierdzenia Leibniza wynika, że szereg n = 1 ( 1 ) n ln n n jest zbieżny.

Zbieżność bezwzględna i zbieżność warunkowa szeregu

Szereg n = 1 1 n jest rozbieżny (jako szereg n = 1 1 n p dla p = 1 ), natomiast szereg n = 1 ( 1 ) n + 1 n jako szereg naprzemienny.

Szereg n = 1 1 n 2 jest zbieżny (jako szereg n = 1 1 n p dla p = 2 ). Szereg n = 1 ( 1 ) n + 1 n 2 również jest zbieżny jako szereg naprzemienny. Okazuje się, że w tym ostatnim przypadku zbieżność szeregu n = 1 ( 1 ) n 1 n 2 wynika nie tylko z twierdzenia Leibniza, ale z ogólniejszego twierdzenia wiążącego zbieżność szeregu n = 1 a n ze zbieżnością szeregu wartości bezwzględnych wyrazów szeregu.

Twierdzenie 6

Jeżeli szereg n = 1 | a n | jest zbieżny, to szereg n = 1 a n jest zbieżny.

Definicja 1

Jeżeli szereg n = 1 | a n | jest zbieżny, to mówimy, że szereg n = 1 a n jest bezwzględnie zbieżny.

Tak więc ostatnie twierdzenie możemy przeformułować, mówiąc, że szereg bezwzględnie zbieżny jest zbieżny.

Przykład szeregu n = 1 ( 1 ) n + 1 n pokazuje, że szereg zbieżny nie musi być bezwzględnie zbieżny (rzeczywiście, szereg n = 1 | ( 1 ) n + 1 n | = n = 1 1 n jest rozbieżny).

Definicja 2

Szereg zbieżny, który nie jest bezwzględnie zbieżny, nazywamy warunkowo zbieżnym.

Zadanie 11

Zbadaj zbieżność bezwzględną i zbieżność szeregu n = 2 ( 1 ) n + 1 n ln n .


Zbadamy najpierw zbieżność bezwzględną naszego szeregu, a więc zbieżność szeregu n = 2 1 n ln n .

Zastosujmy kryterium całkowe zbieżności szeregów. Podstawiając t = ln x w całce 1 x ln x d x , otrzymujemy:

1 x ln x d x = 1 t d t = 2 t + C = 2 ln x + C

Wynika stąd, że 2 1 x ln x d x = lim T 2 T 1 x ln x = lim T ( 2 ln T 2 ln 2 ) = .

Z rozbieżności całki 2 1 x ln x d x wynika rozbieżność szeregu n = 2 1 n ln n .

Zatem badany szereg ( 1 ) n + 1 n ln n nie jest zbieżny bezwzględnie.

Aby zbadać zbieżność warunkową szeregu ( 1 ) n + 1 n ln n , zauważmy najpierw, że lim n 1 n ln n = 0 .

Ponadto ciąg a n = 1 n ln n jest malejący, ponieważ każdy z dwóch czynników w mianowniku jest wyrazem ciągu rosnącego o wyrazach dodatnich.

Z twierdzenia Leibniza wynika, że szereg n = 2 ( 1 ) n + 1 n ln n jest zbieżny. Ponieważ wcześniej stwierdziliśmy, że nie jest on zbieżny bezwzględnie, więc powiemy, że jest on zbieżny warunkowo.

Zadanie 12

Zbadaj zbieżność bezwzględną i warunkową szeregu n = 1 x n n w zależności od x R .

Zastosuj kryterium Cauchy'ego lub kryterium d'Alemberta.

Szereg jest zbieżny bezwzględnie dla x ( 1 , 1 ) , warunkowo dla x = 1 , rozbieżny poza tym.


Niech a n = x n n .

Mamy lim n | a n + 1 a n | = lim n | x n + 1 n + 1 x n n | = lim n | x n + 1 n + 1 x n n | = lim n | x n + 1 n + 1 n x n | = lim n | n n + 1 x | .

Ostatnia granica jest równa zeru dla x = 0 oraz | x | dla każdego x 0.

Wynika stąd, że dla każdego x ( 1 , 1 ) szereg n = 1 | x n n | jest zbieżny, zatem badany szereg n = 1 x n n jest zbieżny i to bezwzględnie (kryterium d'Alemberta dla szeregu n = 1 | x n n | jest identyczne, co dla badanego szeregu).

Dla | x | > 1 szereg n = 1 x n n jest rozbieżny – wynika to znowu z zastosowanego właśnie kryterium d'Alemberta.

Dla x = 1 otrzymujemy szereg n = 1 1 n , o którym wiemy, że jest rozbieżny.

Dla x = 1 otrzymujemy szereg n = 1 ( 1 ) n n , o którym wiemy, że jest zbieżny na podstawie twierdzenia Leibnitza.

Podsumowując: szereg n = 1 x n n jest zbieżny bezwzględnie dla x ( 1 , 1 ) , warunkowo dla x = 1 , rozbieżny poza tym.

Szereg będący przedmiotem ostatniego ćwiczenia jest przykładem tzw. szeregu potęgowego. W następnej części przyjrzymy się dokładniej takim szeregom.