Szereg Taylora i Maclaurina

Wzór Taylora orzeka, że jeżeli funkcja f ma w przedziale [ x 0 , x ] pochodną rzędu n 1 oraz pochodną rzędu n w przedziale ( x 0 , x ) wówczas istnieje c ( x 0 , x ) , takie że

f ( x ) = f ( x 0 ) + f ( x 0 ) 1 ! ( x x 0 ) + + f ( n 1 ) ( x 0 ) ( n 1 ) ! ( x x 0 ) n 1 + f ( n ) ( c ) n ! ( x x 0 ) n

Wielomian

f ( x 0 ) + f ( x 0 ) 1 ! ( x x 0 ) + + f ( n 1 ) ( x 0 ) ( n 1 ) ! ( x x 0 ) n 1

nazywa się wielomianem Taylora funkcji f , natomiast wyrażenie

R n = f ( n ) ( c ) n ! ( x x 0 ) n

n -tą resztą Lagrange'a rozwinięcia Taylora funkcji f . Współczynniki wielomianu Taylora to liczby postaci f ( k ) ( x 0 ) k ! .

Zajmiemy się teraz teraz szeregiem nieskończonym o takich samych współczynnikach, jak współczynniki wielomianu Taylora.

Definicja 1

Załóżmy, że funkcja f ma pochodne wszystkich rzędów w pewnym otoczeniu U punktu x 0 . Szereg

n = 0 f ( n ) ( x 0 ) n ! ( x x 0 ) n = f ( x 0 ) + f ( x 0 ) 1 ! ( x x 0 ) + f ( x 0 ) 2 ! ( x x 0 ) 2 +

nazywamy szeregiem Taylora funkcji f w otoczeniu punktu x 0 .

W szczególności dla x 0 = 0 szereg Taylora przyjmuje postać

n = 0 f ( n ) ( 0 ) n ! x n = f ( 0 ) + f ( 0 ) 1 ! x + f ( x 0 ) 2 ! x 2 +

i nazywa się w tym przypadku szeregiem Maclaurina funkcji f .

Przykład 1

Znajdziemy szereg Maclaurina funkcji f ( x ) = sin 2 x .


Mamy f ( 0 ) = sin 0 = 0. Mamy też:

f ( x ) = 2 cos 2 x

f ( x ) = 4 sin 2 x

f ( x ) = 8 cos 2 x

f ( 4 ) ( x ) = 16 sin 2 x

f ( 5 ) ( x ) = 32 cos 2 x

i ogólnie dla dowolnego n 0 (przypominamy, że przyjęliśmy konwencję, w myśl której f ( 0 ) ( x ) = f ( x ) ):

f ( n ) ( x ) = { ( 1 ) k 2 n sin 2 x dla  n = 2 k ( 1 ) k 2 n cos 2 x dla  n = 2 k + 1 ( k = 0 , 1 , 2 , )

Dla x = 0 otrzymujemy f ( 0 ) = 0 oraz:

f ( 0 ) = 2

f ( 0 ) = 0

f ( 0 ) = 8

f ( 4 ) ( 0 ) = 0

f ( 5 ) ( 0 ) = 32

i ogólnie dla dowolnego n 0 :

f ( n ) ( 0 ) = { 0 dla  n = 2 k ( 1 ) k 2 n dla  n = 2 k + 1 ( k = 0 , 1 , 2 , )

Szereg Maclaurina f ( 0 ) + f ( 0 ) 1 ! x + f ( x 0 ) 2 ! x 2 + funkcji f ma więc postać:

2 x 1 ! 2 3 x 3 3 ! + 2 5 x 5 5 !

lub, w innym zapisie,

n = 0 ( 1 ) k 2 2 k + 1 x 2 k + 1 ( 2 k + 1 ) !

Zadanie 1

Wyznacz szereg Maclaurina funkcji f ( x ) = 1 1 x , a następnie wyznacz jego przedział zbieżności.


a) Kolejne pochodne funkcji f są równe:

f ( x ) = 1 ( x 1 ) 2

f ( x ) = 2 ( x 1 ) 3

f ( x ) = 3 2 ( x 1 ) 4

i ogólnie

f ( n ) ( x ) = ( 1 ) n + 1 n ! ( x 1 ) n + 1

Otrzymujemy stąd

f ( n ) ( 0 ) = ( 1 ) n + 1 n ! ( 1 ) n + 1 = n !

Szereg Maclaurina funkcji f jest więc równy

n = 0 f ( n ) ( 0 ) n ! x n = n = 1 n ! n ! x n = n = 1 x n

Aby wyznaczyć przedział zbieżności szeregu n = 1 x n , wystarczy zauważyć, że jest to szereg geometryczny o ilorazie równym x .

Pamiętamy, że szereg geometryczny o ilorazie q jest zbieżny wtedy i tylko wtedy, gdy | q | < 1 .

Wobec tego przedziałem zbieżności naszego szeregu jest ( 1 , 1 ) .

Szereg Taylora ma oczywiście swój przedział zbieżności, jako szereg potęgowy. Natomiast nawet dla x należących do przedziału zbieżności szereg Taylora nie musi być zbieżny do f ( x ) .

Poniższe twierdzenie podaje warunek dostateczny równości f ( x ) = n = 0 f ( n ) ( x 0 ) n ! ( x x 0 ) n

Twierdzenie 1

Jeżeli ciąg reszt R n = f ( n ) ( c ) n ! ( x x 0 ) n w rozwinięciu Taylora funkcji f jest zbieżny do zera dla każdego x z pewnego otoczenia U punktu x 0 , wówczas szereg Taylora funkcji f jest zbieżny do f ( x ) dla każdego x U :

f ( x ) = n = 0 f ( n ) ( x 0 ) n ! ( x x 0 ) n

Przykład 2

Wykażemy, że funkcja f ( x ) = e x jest sumą swojego szeregu Maclaurina f ( 0 ) + f ( 0 ) 1 ! x + f ( x 0 ) 2 ! x 2 + dla każdego x R :

e x = n = 0 x n n ! = 1 + x 1 ! + x 2 2 ! +

Dokładniej, wykażemy, że reszta we wzorze Maclaurina funkcji f ( x ) = e x dąży do zera dla każdego x R przy n .


Dla każdego n 1 mamy f ( n ) ( x ) = e x . Również f ( 0 ) = 0 .

Szereg Maclaurina f ( 0 ) + f ( 0 ) 1 ! x + f ( x 0 ) 2 ! x 2 + funkcji f ( x ) = e x ma więc postać

1 + x 1 ! + x 2 ! + = n = 0 x n n !

Reszta R n w rozwinięciu Maclaurina funkcji f ma z kolei postać

f ( n ) ( c ) n ! x n = e c n ! x n

gdzie | c | < | x | .

Wykażemy, że reszta ta dąży do zera przy n . W tym celu skorzystamy z warunku koniecznego zbieżności szeregu n = 1 a n  zbieżny lim n a n = 0 , wykazując, że szereg n = 1 e c x n n ! jest zbieżny dla każdego x R .

Stosując do szeregu n = 1 e c x n n ! kryterium d'Alemberta lim n | a n + 1 a n | < 1 n = 1 | a n | < lim n | a n + 1 a n | > 1 n = 1 a n rozb. , otrzymujemy

lim n | e c x n + 1 ( n + 1 ) ! e c x n n ! | = lim n | x | 1 n + 1 = 0

Wobec tego szereg n = 1 e c x n n ! jest zbieżny dla każdego x R . Na mocy warunku koniecznego zbieżności szeregu n = 1 a n  zbieżny lim n a n = 0 mamy więc lim n e c n ! x n .

W ten sposób wykazaliśmy, że n -ta reszta we wzorze Maclaurina funkcji f ( x ) = e x dąży do zera dla każdego x R , a stąd wynika, że e x jest sumą swojego szeregu Maclaurina:

e x = n = 0 x n n !

Szeregi Maclaurina podstawowych funkcji elementarnych

e x = n = 0 x n n ! = 1 + x + 1 2 x 2 + 1 6 x 3 + dla x R

sin x = n = 0 ( 1 ) n x 2 n + 1 ( 2 n + 1 ) ! = x x 3 3 ! + x 5 5 ! x 7 7 ! + dla x R

cos x = n = 0 ( 1 ) n x 2 n ( 2 n ) ! = 1 x 2 2 ! + x 4 4 ! x 6 6 ! + dla x R

ln ( 1 + x ) = n = 0 ( 1 ) n x n + 1 ( n + 1 ) ! = x x 2 2 + x 3 3 x 4 4 + dla x ( 1 , 1 )

Zachodzi następujące ważne twierdzenie.

Twierdzenie 2

Jeżeli dla każdego x z pewnego otoczenia punktu x 0 zachodzi równość

f ( x ) = n = 0 c n ( x x 0 ) n

to dla każdego n 0 zachodzi równość

c n = f ( n ) ( x 0 ) n !

lub, równoważnie,

f ( n ) ( x 0 ) = c n n !

Powyższe twierdzenie mówi, że jeżeli funkcja f jest sumą jakiegokolwiek szeregu potęgowego, to współczynniki tego szeregu muszą być współczynnikami rozwinięcia Taylora funkcji f . Mówiąc krócej, jedynym szeregiem potęgowym, którego sumą jest funkcja f , może być jej szereg Taylora.

[Egz] Zadanie 2

Wyznacz szereg Maclaurina funkcji f ( x ) = e x .


Skorzystamy z rozwinięcia Maclaurina e x = n = 0 x n n ! funkcji e x .

We wzorze e x = n = 0 x n n ! podstawiamy x zamiast x i otrzymujemy

e x = n = 0 ( x ) n n !

czyli

e x = n = 0 ( 1 ) n x n n ! = 1 x 1 ! + x 2 2 ! x 3 3 ! +

[Egz] Zadanie 3

Korzystając z rozwinięcia Maclaurina funkcji y = cos x , znajdź szereg Maclaurina funkcji f ( x ) = cos 2 x .

cos 2 x = 1 2 1 x 2 2 ! + 2 3 x 4 4 !

lub równoważnie

cos 2 x = 1 + n = 1 ( 1 ) n 2 2 n 1 x 2 n ( 2 n ) !


Z tożsamości trygonometrycznej cos 2 x = 2 cos 2 x 1 wyznaczamy cos 2 x :

cos 2 x = 1 2 ( 1 + cos 2 x )

Rozwinięcie funkcji cos x w szereg Maclaurina ma postać

cos x = 1 x 2 2 ! + x 4 4 ! = n = 0 ( 1 ) n + 1 x 2 n ( 2 n ) !

Wobec tego możemy napisać kolejno:

cos 2 x = n = 0 ( 1 ) n + 1 ( 2 x ) 2 n ( 2 n ) !

cos 2 x = n = 0 ( 1 ) n + 1 2 2 n x 2 n ( 2 n ) !

Otrzymujemy stąd

cos 2 x = 1 2 ( 1 + cos 2 x ) = 1 2 ( 1 + n = 0 ( 1 ) n + 1 2 2 n x 2 n ( 2 n ) ! )

cos 2 x = 1 2 ( 1 + 1 2 2 x 2 2 ! + 2 4 x 4 4 ! )

cos 2 x = 1 2 1 x 2 2 ! + 2 3 x 4 4 !

cos 2 x = 1 + n = 1 ( 1 ) n 2 2 n 1 x 2 n ( 2 n ) !

[Egz] Zadanie 4

Rozwiń funkcję f w szereg potęgowy, a następnie wyznacz wartość wskazanej pochodnej we wskazanym punkcie:

a) f ( x ) = x 2 1 + x , f ( 10 ) ( 0 )

x 2 1 + x = x 2 x 3 + x 4 x 5 +

lub równoważnie

x 2 1 + x = n = 2 ( 1 ) n x n

Szukana wartość pochodnej to

f ( 10 ) ( 0 ) = 10 !


Zauważmy, że wyrażenie x 2 1 + x jest dla x ( 1 , 1 ) sumą nieskończonego szeregu geometrycznego o pierwszym wyrazie a 1 = x 2 i ilorazie q = x .

Ze wzoru n = 0 a 1 q n = a 1 1 q otrzymujemy więc

x 2 1 + x = x 2 x 3 + x 4 x 5 +

lub, w innym zapisie,

x 2 1 + x = n = 2 ( 1 ) n x n

Współczynniki naszego szeregu są równe c n = ( 1 ) n dla n 2 .

Ze wzoru f ( n ) ( 0 ) = c n n ! mamy więc w naszym przypadku

f ( 10 ) ( 0 ) = ( 1 ) 10 10 ! = 10 !

b) f ( x ) = 1 x 2 + 4 , f ( 8 ) ( 0 )

1 x 2 + 4 = 1 4 x 2 4 2 + x 4 4 3 x 6 4 4 +

lub równoważnie

1 x 2 + 4 = n = 0 ( 1 ) n x 2 n 4 n + 1

Szukana wartość pochodnej to

f ( 8 ) ( 0 ) = 8 ! 4 5


Przekształcamy wyrażenie 1 x 2 + 4 :

1 x 2 + 4 = 1 4 ( 1 + x 2 4 ) =

1 4 1 ( x 2 4 )

Otrzymane wyrażenie jest dla x ( 2 , 2 ) sumą nieskończonego szeregu geometrycznego o pierwszym wyrazie a 1 = 1 4 i ilorazie q = x 2 4 .

Jeżeli wzór n = 0 a 1 q n = a 1 1 q na sumę nieskończonego szeregu geometrycznego zapiszemy w postaci

a 1 1 q = a 1 n = 0 q n

wówczas łatwiej nam będzie wypisać kolejne wyrazy naszego szeregu:

1 x 2 + 4 = 1 4 ( 1 x 2 4 + x 4 4 2 x 6 4 3 + )

czyli, po wymnożeniu,

1 x 2 + 4 = 1 4 x 2 4 2 + x 4 4 3 x 6 4 4 +

Ostatnie wyrażenie możemy zapisać jako

1 x 2 + 4 = n = 0 ( 1 ) n x 2 n 4 n + 1

Musimy teraz wyznaczyć f ( 8 ) ( 0 ) , gdzie f ( x ) = 1 x 2 + 4 .

Mamy f ( 8 ) ( 0 ) = c 8 8 ! , gdzie c n jest współczynnikiem przy x n w rozwinięciu f ( x ) = n = 0 ( 1 ) n x 2 n 4 n + 1 .

W szeregu po prawej stronie ostatniej równości współczynnik c 8 odpowiada wartości n = 4 (ponieważ dla tej właśnie wartości otrzymujemy wyraz zawierający x 8 ).

Tak więc mamy

c 8 = ( 1 ) 4 1 4 5

Ostatecznie widzimy, że f ( 8 ) ( 0 ) = 8 ! 4 5 .

c) f ( x ) = 1 x 2 4 x + 5 , f ( 5 ) ( 2 )

1 x 2 4 x + 5 = 1 ( x 2 ) 2 + ( x 2 ) 4 ( x 2 ) 6 +

lub równoważnie

1 x 2 4 x + 5 = n = 0 ( 1 ) n ( x 2 ) 2 n

Szukana wartość pochodnej to

f ( 5 ) ( 2 ) = 0


Przekształcamy wyrażenie 1 x 2 4 x + 5 :

1 x 2 4 x + 5 = 1 ( x 2 ) 2 + 1

Otrzymane wyrażenie jest dla | x 2 | < 1 sumą nieskończonego szeregu geometrycznego o pierwszym wyrazie a 1 = 1 i ilorazie q = ( x 2 ) 2 .

Ze wzoru n = 0 a 1 q n = a 1 1 q na sumę nieskończonego szeregu geometrycznego mamy więc

1 x 2 4 x + 5 = 1 ( x 2 ) 2 + ( x 2 ) 4 ( x 2 ) 6 +

lub równoważnie

1 x 2 4 x + 5 = n = 0 ( 1 ) n ( x 2 ) 2 n

Szukana wartość pochodnej f ( 5 ) ( 2 ) jest w tym przypadku bardzo łatwa do wyznaczenia. Zauważmy mianowicie, że w szeregu po prawej stronie ostatniej równości współczynniki c n przy nieparzystych potęgach zmiennej x są równe zeru.

Zatem f ( 5 ) ( 2 ) = c 5 5 ! = 0

[Egz] Zadanie 5

Znajdź rozwinięcie fukcji f ( x ) = sin x cos x w szereg potęgowy.

sin x cos x = x 2 2 x 3 3 ! + 2 4 x 5 5 ! 2 6 x 7 7 ! +

sin 2 x = 2 sin x cos x

sin x = x x 3 3 ! + x 5 5 ! x 7 7 ! +

[Egz] Zadanie 6

Wyznacz f ( 8 ) ( 0 ) dla funkcji f ( x ) = ln ( 4 + x 2 ) .

f ( 8 ) ( 0 ) = 8 ! 1024

ln ( 1 + x ) = x x 2 2 + x 3 3 x 4 4 +

[Egz] Zadanie 7

Znajdź rozwinięcie funkcji sinh x = e x e x 2 w szereg potęgowy.

sinh x = n = 0 x 2 n + 1 ( 2 n + 1 ) !

lub równoważnie

sinh x = x 1 ! + x 3 3 ! + x 5 5 ! +

Skorzystaj z rozwinięcia e x = n = 0 x n n ! .


Skorzystamy z rozwinięcia funkcji e x w szereg potęgowy. Mamy dla każdego x R

e x = n = 0 x n n ! = 1 + x 1 ! + x 2 2 ! + x 3 3 ! +

Podstawiając x w miejsce x , otrzymujemy dla każdego x R

e x = n = 0 ( 1 ) n x n n ! = 1 x 1 ! + x 2 2 ! x 3 3 ! +

Wobec tego

e x e x = n = 0 x n n ! n = 0 ( 1 ) n x n n ! =

n = 0 [ x n n ! ( 1 ) n x n n ! ] =

( 1 1 ) + ( x 1 ! ( x 1 ! ) ) + ( x 2 2 ! x 2 2 ! ) + =

2 ( x 1 ! + x 3 3 ! + x 5 5 ! + )

Otrzymujemy stąd

sinh x = 1 2 ( e x e x ) = x 1 ! + x 3 3 ! + x 5 5 ! +

lub równoważnie

sinh x = n = 0 x 2 n + 1 ( 2 n + 1 ) !

Zauważ, że otrzymane rozwinięcie różni się od rozwinięcia funkcji sinus

sin x = n = 0 ( 1 ) n x 2 n + 1 ( 2 n + 1 ) !

tylko tym, że w drugim przypadku wszystkie wyrazy szeregu występują ze znakiem "plus".

[Egz] Zadanie 8

Znajdź rozwinięcie funkcji cosh x = e x + e x 2 w szereg potęgowy.

sinh x = n = 0 x 2 n ( 2 n ) !

lub równoważnie

sinh x = 1 + x 2 2 ! + x 4 4 ! +

Skorzystaj z rozwinięcia e x = n = 0 x n n ! .

[Egz] Zadanie 9

Znajdź rozwinięcie funkcji f ( x ) = 1 1 x w szereg potęgowy o środku w punkcie x 0 = 2 . Następnie wykorzystaj otrzymany wynik do wyznaczenia pochodnej f ( 7 ) ( 2 ) .

1 1 x = n = 0 ( 1 ) n + 1 ( x 2 ) n

lub równoważnie

1 1 x = 1 + ( x 2 ) ( x 2 ) 2 +

Szukana wartość pochodnej jest równa

f ( 7 ) ( 2 ) = 7 !


Dla każdego x 1 możemy napisać

1 1 x = 1 1 ( x 2 ) =

czyli

1 1 x = 1 1 + ( x 2 )

Prawa strona ostatniej równości jest sumą szeregu geometrycznego o pierwszym wyrazie 1 i ilorazie ( x 2 ) .

Szereg ten jest zbieżny dla | x 2 | < 1 , czyli w przedziale ( 1 , 3 ) .

Sam szereg ma postać

1 1 x = 1 1 + ( x 2 ) = 1 + ( x 2 ) ( x 2 ) 2 +

lub równoważnie

1 1 x = n = 0 ( 1 ) n + 1 ( x 2 ) n

Dla wyznaczenia pochodnej f ( 7 ) ( 2 ) = 7 ! stosujemy twierdzenie 2 f ( x ) = n = 0 c n ( x x 0 ) n c n = f ( n ) ( x 0 ) n ! .

W naszym przypadku 7. współczynnik szeregu jest równy 1 , zatem

f ( 7 ) ( 2 ) = 7 !

[Egz] Zadanie 10

Znajdź rozwinięcie funkcji f ( x ) = 1 1 + 3 x w szereg potęgowy o środku w punkcie x 0 = 2 . Następnie wykorzystaj otrzymany wynik do wyznaczenia pochodnej f ( 7 ) ( 2 ) .

1 1 + 3 x = 1 7 ( 1 3 7 ( x 2 ) + 3 2 7 2 ( x 2 ) 2 3 3 7 3 ( x 2 ) 3 + )

lub równoważnie

1 1 + 3 x = n = 0 ( 1 ) n 3 n 7 n + 1 ( x 2 ) n

Ponadto

f ( 7 ) ( 2 ) = 3 7 7 ! 7 8


Dla każdego x 1 3 możemy napisać:

1 1 + 3 x = 1 1 + 3 ( x 2 ) + 6 =

= 1 7 + 3 ( x 2 ) = 1 7 [ 1 + 3 7 ( x 2 ) ] =

1 7 1 + 3 7 ( x 2 )

Prawa strona ostatniej równości jest sumą szeregu geometrycznego o pierwszym wyrazie 1 7 i ilorazie 3 7 ( x 2 ) .

Szereg ten jest zbieżny dla | 3 7 ( x 2 ) | < 1 , czyli w przedziale ( 1 3 , 13 3 ) .

Sam szereg ma postać

1 1 + 3 x = 1 7 1 + 3 7 ( x 2 ) =

= 1 7 ( 1 3 7 ( x 2 ) + 3 2 7 2 ( x 2 ) 2 3 3 7 3 ( x 2 ) 3 + )

lub równoważnie

1 1 + 3 x = n = 0 ( 1 ) n 3 n 7 n + 1 ( x 2 ) n

Dla wyznaczenia pochodnej f ( 7 ) ( 2 ) stosujemy twierdzenie 2 f ( x ) = n = 0 c n ( x x 0 ) n c n = f ( n ) ( x 0 ) n ! o związku współczynnika szeregu potęgowego z pochodną funkcji będącej sumą tego szeregu.

W naszym przypadku 7. współczynnik szeregu jest równy

c 7 = ( 1 ) 7 3 7 7 8

zatem

f ( 7 ) ( 2 ) = 3 7 7 ! 7 8

Zadanie 11

Rozwiń funkcję f ( x ) = 3 x 1 + 3 x w szereg potęgowy o środku x 0 = 1.

3 x 1 + 3 x = 3 4 + n = 1 ( 1 ) n + 1 3 n 4 n + 1 ( x 1 ) n

lub równoważnie

3 x 1 + 3 x = 3 4 + 3 4 2 ( x 1 ) 3 2 4 3 ( x 1 ) 2 +


Dzielimy licznik przez mianownik z resztą:

3 x 1 + 3 x = 1 1 1 + 3 x

Przekształcamy wyrażenie 1 1 + 3 x , tak aby otrzymać sumę szeregu geometrycznego o środku w punkcie x 0 = 1 .

1 1 + 3 x = 1 1 + 3 ( x 1 ) + 3 =

1 4 + 3 ( x 1 ) = 1 4 1 + 3 ( x 1 ) 4

Ostatnie wyrażenie jest sumą szeregu geometrycznego o pierwszym wyrazie 1 4 i ilorazie 3 ( x 1 ) 4 .

Szereg ten jest zbieżny dla | 3 ( x 1 ) 4 | < 1 , czyli dla x ( 1 3 , 7 3 ) . Dla każdego x z tego przedziału zachodzi równość

1 1 + 3 x = 1 4 ( 1 3 4 ( x 1 ) + 3 2 4 2 ( x 1 ) 2 ) =

1 4 3 4 2 ( x 1 ) + 3 2 4 3 ( x 1 ) 2

lub równoważnie

x 1 + 3 x = n = 0 ( 1 ) n 3 n 4 n + 1 ( x 1 ) n

Zatem wyjściowa funkcja 3 x 1 + 3 x = 1 1 1 + 3 x ma rozwinięcie:

3 x 1 + 3 x = 1 ( 1 4 3 4 2 ( x 1 ) + 3 2 4 3 ( x 1 ) 2 ) =

3 4 + 3 4 2 ( x 1 ) 3 2 4 3 ( x 1 ) 2 +

lub równoważnie

3 x 1 + 3 x = 3 4 + n = 1 ( 1 ) n + 1 3 n 4 n + 1 ( x 1 ) n